افزایش ایمنی پل ها در برابر زلزله به کمک جداسازی لرزه‌ای

با توجه به انواع خسارتهای پلها در زلزله‌های گذشته که عمدتاً به علت تخمین کمتر از واقع نیروهای زلزله بر آنها ایجاد شده، می‌توان از جداگرهای لرزه‌ای به نحو مؤثری در مقاوم‌سازی پلهای موجود و یا طراحی پلهای جدید واقع در نواحی لرزه‌خیز بهره گیری کرد. هدف از تحقیق حاضر، ضمن بررسی خواص جداگرهای لرزه‌ای الاستومری, ارائه مبانی طراحی این جداگرها بر طبق آیین نامه آشتو و بررسی تأثیر پارامترهای مختلف این جداگرها مانند سختی اولیه، سختی ثانویه و نیروی‌تسلیم آنها در بهبود رفتار لرزه‌ای پنج پل بزرگراهی نمونه بوده است. بر اساس نتایج به دست آمده، این جداگرها در کاهش نیروها و جابه جایی های لرزه‌ای پلها تأثیر بسزایی دارند. هر چه پل سختی جانبی بیشتری داشته باشد، تأثیر جداسازی لرزه‌ای مشهودتر است. سختی اولیه جداگر نقش تعیین‌کننده‌ای در بازده سیستم ایفا می‌کند. نیروی تسلیم جداگر نیز با کنترل میرایی هیسترتیک، در رتبه دوم اهمیت قرار دارد. همچنین هرچه سختی اولیه جداگر کمتر باشد، معمولاً نیروها و جابه جایی های نسبی پل کاهش بیشتری پیدا می کنند، اما جابه جایی های مطلق عرشه پل بیشتر می شود که می‌توان با بکارگیری قطعاتی که نیروی تسلیم و میرایی جداگر را افزایش ‌دهد، مقدار جابه جایی های کل را نیزکاهش داد. بنابراین با توجه به طراحی ها‌ و تحلیل های انجام شده، می‌توان از جداگرهای لرزه‌ای الاستومری در مقاوم‌سازی پلهای موجود یا طراحی پلهای جدید، به نحو مؤثری بهره گیری کرد.